Przewody świetlne
Przewód elektryczny, który składa się z zestawu kilku elementów pełniących funkcję przewodników elektrycznych owiniętych wokół siebie i pokrytych jedną lub kilkoma warstwami materiału, który działa jako izolator elektryczny i ochrona. Prawie wszystkie przewody elektryczne wykorzystują metale o bardzo niskiej rezystywności elektrycznej (np . miedź lub aluminium ) jako przewodzące. Te ostatnie mają zmienną grubość w zależności od obciążalności prądowej oraz w zależności od tego, czy wymagana jest większa odporność na naprężenia mechaniczne, czy większa elastyczność, można je również skręcać w spirale, spłaszczać lub kształtować.
Metoda układania
Zgodnie z systemem układania przewody dzieli się ogólnie na:
- przewody napowietrzne układane są za pomocą specjalnych podpór na słupach drewnianych, betonowych lub metalowych.
- przewody naziemne są zakopane bezpośrednio lub w podziemnych rurach lub specjalnych zakopanych tunelach na głębokości od ziemi, aby były wystarczająco chronione przed działaniami, które mogą być przypadkowo wykonane na powierzchni. Izolator przewodu może składać się z materiału tekstylnego, papieru (w większości impregnowanego określonymi olejami izolacyjnymi), gumy, mieszanek, polietylenu lub innych specjalnych materiałów syntetycznych. Grubość i parametry techniczne izolacji muszą zapewniać, że różne przewodniki nigdy nie będą się ze sobą stykać oraz że w oparciu o właściwości użytego materiału izolacyjnego, będą one wystarczająco odległe, aby występujący różny potencjał elektryczny między nimi nie powodował wyładowania elektrycznego.
Moc elektryczna (ilość energii elektrycznej przesyłanej w jednostce czasu) jest funkcją iloczynu prądu elektrycznego płynącego przez przewodniki przez napięcie występujące między żyłami. Podczas transmisji występują straty, które zasadniczo zależą od przekroju przewodnika i prądu. Wspomniane straty wyrażone są w cieple, które podnosi temperaturę przewodników, osłabiając w ten sposób ich wytrzymałość mechaniczną na naprężenia rozciągające oraz, poza pewnymi granicami, pogarszając właściwości dielektryczne izolacji. Dla każdego odcinka przewodu, w oparciu o materiał, z którego wykonany jest sam przewodnik oraz izolacja, istnieje wartość prądu (maksymalna obciążalność prądowa), której nie można przekroczyć, zarówno w celu ograniczenia strat, jak i nie osłabienia wytrzymałości mechanicznej żyły (odporność na naprężenia trakcyjne), zarówno po to, aby nie obniżać pojemności dielektrycznej izolacji. Aby zwiększyć moc, a tym samym przesyłaną energię, pozostaje tylko zwiększyć napięcie; wymaga to jednak zwiększenia izolacji, a tym samym odległości między przewodami.